ZIEKTE EN PSYCHE

Is het zo dat welke disbalans dan ook, in het lichaam, ten alle tijden voortkomt vanuit de psyche? Ik bedoel dan steeds terugkerende pijntjes en ziekten. Of heeft het ook te maken met alleen maar fysieke klachten? Of doordat een lichaam ouder word. Ik heb hier regelmatig discussies over, en zou graag jouw visie daarop horen. Ben erg benieuwd wat je daarover zou willen vertellen.

Leuke vraag.
Vooral omdat je er al vanuit gaat dat terugkerende pijntjes en ziekte hetzelfde is als disbalans. Maar dat is weer een hele andere discussie.

Jouw vraag is: Is het zo dat welke disbalans dan ook, in het lichaam, ten alle tijden voortkomt vanuit de psyche?

Mijn antwoord is: ja.
Maar niet altijd vanuit een disbalans zoals jij het bedoelt.
Jullie maatschappij staat, zoals je weet, ból van de schijnwaarheden. Een aantal ervan spelen een hele grote rol in jullie ervaring van ''ziekte'' en ''pijn''
Ik noem als voorbeeld ''ouderdom komt met gebreken''
Leg daar de wet van oorzaak en gevolg eens overheen?
Tevens de subtiele maar o zo sterke schijnwaarheid dat ''ziek zijn'' een ''zwakte'' is. Of op z'n minst ''niet leuk''

Terugkerende pijntjes en ziekte komen dus voort uit jullie eigen oordeel over terugkerende pijntjes en ziekte.
JIJ hangt het gewicht aan jouw terugkerende pijntjes en ziekte en dát gewicht voel je. Niet de terugkerende pijntjes en ziekte.
Vervolgens ga je in verzet tegen die terugkerende pijntjes en ziekte, waardoor het dus alleen groter wordt.
Het levert een bijzonder energiespiraal op. Zodra je de schoonheid ervan kunt herkennen en erkennen, zullen terugkerende pijntjes en ziekte geen last meer zijn.

Bedankt voor je antwoord, alleen snap ik het nog niet

Nou en of je het begrijpt...vanuit mijn Universele Standpunt kies je er (onbewust) voor om het niet begrijpen. Omdat je (op universeel niveau) beseft dat als je dít gaat begrijpen, écht gaat begrijpen, jouw hele wereld zoals je 'm nu kent, ondersteboven komt te staan. En die stap durf je niet te maken. Dus ja, weerstand.

Het is toch zo dat het lichaam aangeeft wat er in de geest niet lekker loopt? Dan is er toch sprake van een disbalans? Een verstoring in je energieveld? Een "verkeerd" gedachtenpatroon bijvoorbeeld?

''Disbalans'' is per definitie al een oordeel. Daarmee suggeer je dat er iets ''niet klopt''. Wat jij erváárt als een disbalans is jouw eigen keuze om bepaalde dingen wél en bepaalde dingen géén aandacht te geven. Dus jij bent zélf niet uit balans, je percéptie is uit balans.

Dus de disbalans die jij bedoelt, is die veroorzaakt door schijnwaarheden?

De disbalans wordt veroorzaakt door de manier waarop jullie naar dingen kijken. De schijnwaarheden zijn een gevolg van die manier waarop jullie naar dingen kijken.

Zou dat betekenen als wij niet in onze genen de gedachten hebben "ouderdom komt met gebreken", wij gezond ouder zouden worden?

Dat zit niet in jullie genen. Dat zit in jullie celgeheugen. Dat is iets anders. En op een onbewuste niveau kiezen jullie er voor om het te geloven.
Maar inderdaad...als je er voor zou kiezen om het niet te geloven, zul je geen gebreken ervaren

Betekent dat wij ziekte en pijn ervaren door die schijnwaarheden?
Of zie ik het dan tekort. En bestaan ziekte en pijn nog wel, maar lijden wij er psychisch en fysiek niet onder?

Ziekte en pijn zouden niet meer als zodanig benoemd worden. Niet meer als zodanig ervaren worden. Want dan zou het de zegening zijn die het is.

Stel: iemand spuugt gal op. Ik weet niet beter dan dat diegene er goed aan zou doen voor zichzelf om zich meer te uiten. Als diegene dat niet verandert, gaat hij waarschijnlijk weer letterlijk gal spuwen.
Dan kun je toch niet zeggen, dat je alleen voelt het gewicht wat je er zelf aanhangt? Snap je wat ik bedoel?

Ik snap heel goed wat je bedoelt.
In jouw voorbeeld kiest ''iemand'' er voor om géén energie te richten op de verandering van zijn gedrags- en denkpatroon, maar energie te steken in het inslikken van zijn emoties.
In die handeling zit al verzet. Het niet willen/durven uiten van emoties. Vervolgens reageert het lichaam om te spiegelen dat er sprake is van verzet. Zolang die ''iemand'' zich blijft verzetten tegen die boodschap, zal het lichaam op steeds andere manieren proberen de energie (de aandacht) naar zich toe te trekken.

Voor jullie voelt dat als straf, maar het is niets meer en niets minder dan een liefdevolle duw in de rug om de energie op de plekken te krijgen die je - vóór je komst op aarde - wilde ervaren.

Ergens vind ik er iets oneerlijks in zitten, in dit hele gebeuren. Als je jong bent en nergens mee bezig, ben je gezond, en het lijkt nu wel dat hoe harder je aan jezelf werkt hoe zieker je word. Dit kan toch zo niet zijn?

Dat is ook niet zo.
Hoe meer je emoties je ervaart, hoe meer je de hogere frequentie van je energietrilling ervaart. Voor die verbreding van jouw ervaring is het noodzakelijk om dingen los te laten. Om te kunnen 'stijgen'. Als jij aan die dingen blijft vastklampen, komt je lichaam naar voren met de boodschap dat je je aan het vastklampen bent.
De pijn en ziekte is dus geen gevolg van het ouder worden, maar van de weigering om los te laten.

Als je wat gaat "mankeren", is dat op z'n zachts gezegd heel vervelend. Althans dat is mijn gevoel.

Met deze twee regels beschrijf je dus exact waar het om draait.
Voor jullie is ''mankeren'' een AFBREUK aan ''hoe het was''. Zodra je kunt gaan zien, écht kunt gaan zien, dat ''mankeren'' een Universeel Cadeau is waarmee je weer een stuk dichter bij jezelf kunt komen, zul je ontdekken dat het een TOEVOEGING is.

Ik kan of wil me er niet bij neer leggen hoe het is nu. Ik dacht eigenlijk dat dit een goeie manier was....proberen alles op te vijzelen...zoveel het kan. Steeds iets meer van mezelf vragen om uiteindelijk meer uithoudingsvermogen te krijgen.

Het gaat hier om de intentie. Het accepteren van een ziekte betekent niet dat je jouw levensverhaal nu laat dicteren door die ziekte. Het accepteren van een ziekte, het écht accepteren van een ziekte, betekent dat je bereid bent om liefdevol te kijken naar de boodschappen. Om in de spiegel te kijken die de ziekte omhoog houdt. Om energie te steken in het veranderen van oude gedragspatronen.
Het effect van de ziekte zal door die energie ook van vorm veranderen.
Beter WILLEN functioneren is ten eerste een verlangen en suggereert tevens dat je nu niet goed functioneert. Weerstand, dus.

Nu ik erover nadenk, waarom krijgen wij die klachten, als er geen veroordeling is vanuit het Universum?

Je krijgt die klachten als spiegel. Om je te laten zien wat je aan het vasthouden bent dat losgelaten mag worden.
Dat is geen oordeel. Dat is een weerspiegeling. Als jij er oordeel in ziet, zegt dat alles over hoe jij in de spiegel kijkt

Als ik naar mezelf kijk, vind ik dat ik bepaalde dingen goed doe. En toch verandert het niet. En dan is er dus geen veroordeling naar mezelf toe, dus zou je zeggen dat ik beter zou worden.

Omdat jij denkt dat je gestraft wordt als je iets fout doet, denk je ook dat je beloond wordt als je iets goed doet.
Ja, je hebt een duidelijke keuze gemaakt om aan jezelf te werken en ja, je hebt je perceptie op een aantal punten al veranderd en ja, je zult in de komende tijd diverse signalen krijgen van patronen die je los mag gaan laten.
Maar zolang er een achterliggende intentie bij zit ''om beter te worden'', stuur je een dubbele agenda het Universum in.
En wordt de verandering een trucje. Een middel om iets af te dwingen. En dat is dan weer manipulatie.

Je mag rustig proberen om mij of het volledige Universum te slim af te zijn. Wat je zult ontvangen in een weerspiegeling, zodat je hooguit het gevoel zult krijgen dat ik of het volledige Universum jou te slim af bent/is.
Maar we zitten niet in een strijd. We zitten niet in een oorlog. We zitten allemaal in hetzelfde team.

Ik voel zoveel verzet bij mezelf als ik er aan denk dat we het ons zelf allemaal aandoen. Ik heb er zo'n moeite mee om dat te geloven.

Waarom zou je dat willen geloven? Dat is ook niet zo. Op een hoger niveau heeft jouw energie overzicht en ziet de onderliggende verbanden en kruisbestuivingen.
Dat er geen sprake is van ''jezelf iets AANDOEN'', maar sprake van ''jezelf HELPEN''

Van Energie tot Energie,
HENRY