Op 29 mei 1992 kreeg ik de gelegenheid om - zonder journalistieke scholing
- aan de slag te gaan op de redactie van de Utrechtse huis-aan-huiskranten
van Wegener.
Dankzij een geweldige hoofdredacteur, die mij de kneepjes van het vak
leerde, kon ik eindelijk de hele dag doen wat ik altijd al de hele dag
had willen doen: schrijven!
Bijna exact 15
jaar later, op 30 juni 2007, heb ik mijn plek achter een Wegenerbureau
omgewisseld voor een freelance overeenkomst. Naast de vrijheid om mijn
eigen tijd in te delen, heb ik nu ook de vrijheid om werk bij andere
media aan te nemen.
Ik ben derhalve
beschikbaar voor diverse redactionele projecten die ik thuis kan uitoefenen.
Het schrijven
van persberichten blijkt in de praktijk bijvoorbeeld echt een vak apart.
Gelukkig niet zó apart dat het niet aan te leren zou zijn, maar
er zijn wel een aantal aspecten waar je - als je de aandacht van de
media wilt trekken - aan moet denken.
Ik heb de afgelopen
15 jaar héél veel persberichten door m'n vingers gehad
en heb daardoor een behoorlijk beeld gekregen van een soort onbewust
selectiemechanisme bij het lezen van een persbericht. Welk bericht wordt
serieus genomen en welk persbericht wordt meteen weggegooid? Het verschil
zit 'm vaak in de details.
Neem gerust vrijblijvend
contact
met mij op om te informeren naar de mogelijkheden!