Op 29 mei 1992 kreeg ik de gelegenheid om - zonder journalistieke scholing - aan de slag te gaan op de redactie van de Utrechtse huis-aan-huiskranten van Wegener.
Dankzij een geweldige hoofdredacteur, die mij de kneepjes van het vak leerde, kon ik eindelijk de hele dag doen wat ik altijd al de hele dag had willen doen: schrijven!

Bijna exact 15 jaar later, op 30 juni 2007, heb ik mijn plek achter een Wegenerbureau omgewisseld voor een freelance overeenkomst. Naast de vrijheid om mijn eigen tijd in te delen, heb ik nu ook de vrijheid om werk bij andere media aan te nemen.

Ik ben derhalve beschikbaar voor diverse redactionele projecten die ik thuis kan uitoefenen.

Het schrijven van persberichten blijkt in de praktijk bijvoorbeeld echt een vak apart. Gelukkig niet zó apart dat het niet aan te leren zou zijn, maar er zijn wel een aantal aspecten waar je - als je de aandacht van de media wilt trekken - aan moet denken.

Ik heb de afgelopen 15 jaar héél veel persberichten door m'n vingers gehad en heb daardoor een behoorlijk beeld gekregen van een soort onbewust selectiemechanisme bij het lezen van een persbericht. Welk bericht wordt serieus genomen en welk persbericht wordt meteen weggegooid? Het verschil zit 'm vaak in de details.

Neem gerust vrijblijvend contact met mij op om te informeren naar de mogelijkheden!