VERWACHTING

Ik zit nu al een tijdje te broeden op het thema "verwachtingen". Ik hoor en lees veel dat het goed is geen verwachtingen te hebben. Maar we zijn wel onze eigen creators van ons leven. Daar horen dan toch ook verwachtingen bij? Wat zijn reële verwachtingen, en dan met name in de zin van in relatie staan met mensen?

Dát is dus meteen één van de valkuilen van verwachting. Wat is reëel? Wie bepaalt wat een reële verwachting is? Het is opvallend hoe vaak degene die de verwachting hééft, vindt dat het gaat om een reële verwachting, terwijl de andere partij het vaak als juist een onreële verwachting ervaart.
Als het onuitgesproken blijft, is het een verwachting. Als het uitgesproken is en door beide partijen bevestigd, is het een afspraak. Een doelstelling.

Verwachting heeft alles te maken met 'hoe jij vindt dat het zou moeten zijn' en niets met 'hoe het is'.
Voorbeeldje: Energie A heeft een zieke vader en zij kiest er voor (wel of niet uit een gevoel dat dat van haar verwacht wordt...) om iedere dag voor de vader te zorgen.
Zij verwacht daar wel iets voor terug. Dankbaarheid. Liefde. De beloning is voor dit verhaal even niet belangrijk, het gaat om de intentie.

Energie A gééft iets, maar verwacht ook iets terug. De intentie is dus niet GEVEN, maar de intentie is KRIJGEN.
En Energie A snapt vervolgens maar niet waarom ze wordt omringd door mensen die alleen maar NEMEN en niet GEVEN...

Waarom denk je dat een ander jouw behoefte kan invullen? Of sterker nog...dat dat zijn/haar functie is? Zijn/haar verantwoordelijkheid?

Van Energie tot Energie,
HENRY