UITDAGING

Het is een vaakgehoorde kreet op inspirerende bijeenkomsten: maak van een probleem een uitdaging! Inmiddels zou ik daar zelf nog een stapje verder in willen gaan: en maak van die uitdaging een spel!

Ik heb regelmatig ervaren dat het leven echt net zo zwaar is als je het zelf maakt. Zelfs als het om heftige dingen gaat. In januari 2009 waren we op een korte vakantie met onze twee honden: onze oudere Doberdame Dakota en onze jonge Doberman Fadyen. Het was een prachtige plek. Veel sneeuw en veel bomen. De honden genoten van het rennen door het bos. Totdat Peter op een gegeven moment voor de schuifpui stond met Dakota. Waar haar flankvacht hoorde te zitten, zag ik alleen maar ingewanden. Door een uitstekende scherpe tak aan een boom was ze letterlijk levend gevild.
Heftig dus!

Volledig in shock naar de dierenarts waar we haar voor een grote operatie achter moesten laten. Terwijl op het vakantieadres ging ik in bad zitten om een beetje warm te worden (het was alsof ik tot op m'n ziel verkild was) en toen ik me met Dakota ging verbinden, hoorde ik steeds het nummer ''I am working my way back to you babe'' en ik had het nog maar net tegen Peter verteld, toen de telefoon ging. Dierenarts. Dakota was weer wakker en de operatie was geslaagd.

Op het moment van dit schrijven, 19 december 2010, is Dakota nog steeds in fysieke vorm bij ons en kunnen we nog steeds genieten van ons zorgenkindje (ze kampt al vanaf haar geboorte met de huidziekte Demodex en dierenartsen gaven haar een jaar of 6. Ze is inmiddels 9,5!
Als iemand weet hoe je van een uitdaging een spel kunt maken, is het Dakota dus wel. En we hebben dat vaak van haar af gekeken.
Want ook haar ongeluk was - zoals je zult begrijpen - voor ons een uitdaging. Maar door ons te blijven richten op wat het ons bracht én door alle emoties te accepteren (want we gingen van woede naar verdriet en van opluchting naar verzet en noem maar op) konden we steeds bewust kiezen voor verbondenheid en zagen we ook dat we niet gestraft werden, maar juist nog meer ontdekten over onszelf en elkaar.

Natuurlijk is het lastig om die keuze te maken als je middenin zo'n uitdaging zit. Maar door er mee te gaan spelen, zoals Dakota na een paar uur uit de narcose alweer wilde spelen, stap je uit het drama. En dan heb je de helft al gewonnen!

Handreikend,
SYL