Van A tot Z > A

Wat mij regelmatig gebeurt:
Ik ben in gesprek met een vriendin die net een Pasting heeft gehad en daar knalt even lekker veel open. Ik kon het allemaal lekker bij haar laten ( dacht ik). Ik geef antwoord, stel haar gerust over bepaalde stukken, laat iets hier en daar zien... niks mis mee (???) maar dan zo zachtjes aan.. kan ik steeds minder hebben, gaat eigenlijk even heel snel.
Ben ik in ene heel supergevoelig, een kuch van de hond is al te veel.. ik sta op springen. Alles (vooral derde oog) gaat spoken en ik word duizelig etc. Mijn vraag is dus.. heb jij hier nog een goeie tip voor mij??

Onbewust geef je zelf het antwoord. Maar misschien anders dan je zelf denkt.
Wat er aan de hand is? Dat staat eigenlijk in een alinea dat je daarvoor had geschreven: Ik kon het allemaal lekker bij haar laten.

Even heel concreet: door haar ervaringen met Pasting, is er bij jou op celniveau ook sprake van herkenning. Maar in jouw verwoede pogingen om 'het bij haar te laten' ga je in verzet. Kijk je niet meer of er voor jou misschien ook nog iets in zit. Ben je alleen de leraar en niet meer de leerling. De balans hangt scheef. Dát ervaar je. Je sluit je dus tevéél af.

Van Energie tot Energie,
HENRY